ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ – ΠΟΙΗΣΗ ΦΩΤΙΑ
ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
✍Ανατροπή, ανάσα κοφτή σαν ατσάλι, λάβα στην ψυχή, τινάζεται άναρχα σαν έκρηξη ηφαίστειου για να λιώσει την ερημιά του κόσμου, γροθιά στο τζάμι να ματώσει την σιωπή…Ανοίγει με βία η πόρτα της ζωής στην άνοιξη και στην χαρά, τραγουδάνε τα παιδιά την νέα τους γέννηση και οι βόμβες γίνονται ανθοδοχεία, οι λέξεις κεραυνοί, σκίζουν την σιδερένια λήθη…
Η Κατερίνα Γώγου ασυμβίβαστη μέχρι το τέλος, - ένα τέλος χωρίς περιστροφές, χωρίς ψεύτικα φτιασίδια, άλλωστε φλέρταρε μαζί του από την αρχή -, τέντωσε το βλέμμα ψηλά, έβλεπε την άκρη της νύχτας, με βήματα ακλόνητα, πορεύθηκε προς την ελευθερία, ύψωσε τα χέρια της στον άνεμο και πήρε τον φόβο των ανθρώπων μακριά, άνοιξε τα ευαίσθητα φτερά της και πέταξε ανάμεσα στα νερά των άστρων και στις φυλλωσιές των ήλιων, έφερε στον κόσμο τα πουλιά της ανυπακοής και τα πουλιά του έρωτα…
Με λέξεις φωτιά πλάθει τον άνθρωπο, του μαθαίνει να στέκεται όρθιος στην θύελλα, την ευθύνη απέναντι στα προδομένα όνειρα, στα αδειανά μεσημέρια, στα απάτητα μονοπάτια, του δίνει λαχτάρα για αλήθεια και δίψα για άγγιγμα, σπάει τις αλυσίδες και ουρλιάζει γεμάτη αγάπη μέχρι να γίνουν τα ναρκοπέδια ανθηροί λειμώνες, ο πόνος χάδι της μάνας κι ο θάνατος μικρή πύρινη εσοχή στο σώμα του απείρου…
Δεν χωράει η Κατερίνα
Γώγου σε ερμηνείες και σε κανόνες, στα εύκολα νοήματα που γεννάει η λογική, η
γραφή της στέκεται ανάμεσα στο πέταγμα του αετού και στο αήττητο βλέμμα της τίγρης,
κυλάει σαν ορμητικό νερό που μόλις έσπασε τους υδατοφράκτες του και ξεχύνεται
απείθαρχο μέχρι να πλημμυρίσει την έρημο, να γεμίσει τα ξερά φαράγγια.
Χτίζει διάφανους ναούς στις κορυφές των δέντρων, φέρνει τις πράσινες πέτρες από τα ξεχασμένα σημειωματάρια του μικρού θεού στα βρεγμένα χέρια της, τις αφήνει στις σελίδες της και τις κάνει ποιήματα, να έχουνε δρόμο οι άνθρωποι να βαδίζουν προς τον ήλιο…
Απαγγέλει ρήματα ωμά που
τα ανακατεύει με λάσπη και αίμα, απαγγέλει το σκοτάδι με την πνοή του λύκου,
αγκαλιάζει τα χαμόγελα των ίσκιων, τραγουδάει για τους ανθρώπους που έφυγαν βιαστικά
για την μακρινή χώρα των σύντομων παραμυθιών, εκείνων που διαρκούν στην καρδιά
όσο μια αιωνιότητα.
Λίγο πριν ξημερώσει και η
μέρα αρχίσει να σέρνεται πάλι στα ρυτιδιασμένα πεζοδρόμια, έφτυσε κατάμουτρα
την εξουσία και τους μαραζωμένους λακέδες της, δραπέτευσε από την
πραγματικότητα της νόρμας και των κανονισμών,
παραμέρισε τα εισαγωγικά, παραβίασε τις παρενθέσεις, με μικρές λεπίδες για μάτια και με κομμένη
ανάσα σκίζει για πάντα το μαύρο πέπλο της τυραννίας.
Έγδυσε την ύπαρξη από την
κοσμική περιβολή της και έφερε μαζί της το νήμα που ξετυλίγει το πεπρωμένο
μέχρι την λύτρωση, ίδια Πηνελόπη και Οδυσσέας χόρεψε με ξέφρενο ρυθμό την δική
της Οδύσσεια στην πλάτη της απόκοσμης Ιθάκης της, αψηφώντας την παλιά κατάρα…
Στην Δημοτική Βιβλιοθήκη
Δάφνης θα βρείτε όλες τις ποιητικές συλλογές της Κατερίνας Γώγου, από τα “Τρία
Κλικ Αριστερά”, την πρώτη της ποιητική συλλογή, μέχρι το “με λένε ΟΔΥΣΣΕΙΑ”,
που κυκλοφόρησε μετά τον πρόωρο θάνατό της.
Εκ μέρους της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Δάφνης
Αργύρης Καραβούλιας
Συγγραφέας - Δημοσιογράφος
