ΤΑΣΟΣ
ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ – ΑΠΑΝΤΑ
Ο Λειβαδίτης σπέρνει
λέξεις - ανάσες στο τρυφερό λιβάδι της
σιωπής και τις ποτίζει με το αθάνατο νερό της μνημοσύνης, αγγίγματα που
βλασταίνουνε με το υγρό φιλί της πάχνης, λέξεις που ανθίζουνε σαν κυπαρίσσια και
ανεβαίνουνε ολημερίς στον ουρανό, σε παίρνουν μαζί τους στα πράσινα κλαδιά τους
και σου δείχνουν στην τρυφερή κορφή τους την μικρή φωλιά του θεού…
Η ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη συμπυκνώνει σε ένα ιδιότυπο συμβολικό λόγο όλη την οντολογία για την ανθρώπινη ύπαρξη, καλεί με νεύματα αθέατα στην μέρα την ύστατη αγωνία του ανθρώπου και τον μοναχικό του πόνο για να τον κρύψει πίσω από την όραση, τραγουδάει με φωνή αγγέλου που μόλις μπήκε βίαια στον παράδεισο, απαγγέλει εκστατικά τα νέα ρήματα για να σπάσουνε τα δεσμά που ορίσανε οι μοίρες στους ανθρώπους, αγγίζει απαλά το μέτωπο της ζωής για να χαράξει πάνω του γραμμές απέραντες με την αέρινη μορφή της γραφής του.
Βαθύτατα ενορατικός, πλέει με την μυστική του σχεδία στην αθέατη νύχτα, μαζεύει όλα τα αστέρια στην χούφτα του για να τα σκορπίσει σαν αγκαλιές στον κόσμο, ντύνει με προσευχές και κοχύλια τα παιδικά χαμόγελα, έρχεται κρατώντας λέξεις και όνειρα να τα φυτέψει στο χώμα της αυγής, να ανθίσουνε και πάλι οι ήλιοι, να πλημμυρίσει ευλογία ο κόσμος…
Ο Λειβαδίτης στέκεται άγρυπνος
στην πύλη του άχρονου και ανιχνεύει τα αδιόρατα μυστικά των τροπικών του
πεπρωμένου, συνεχίζει αέναα το μυθικό ταξίδι του, δεν εγκαταλείπει στιγμή την
δική του Οδύσσεια, μένει πάντα πιστός στους συντρόφους του, στα άγρια καλέσματα
της μοίρας απαντά με παιάνες της καρδιάς, κάθε του στίχος και μια ατέλειωτη ρωγμή
στον εφησυχασμό των ανθρώπων, κάθε στίχος και μια απόκλιση από το σιδερένιο
μέλλον...
Έντονα πολιτικοποιημένη η ποίησή του, ιδίως της πρώτης περιόδου, αλλά και σε αυτή του την διάσταση την εντελώς επίγεια αγγίζει και πάλι τον θεό, σαν ένας κηπουρός της αιωνιότητας φροντίζει με ευλάβεια τα μικρά άνθη στις άκρες των δρόμων, τα άγρια κρίνα στις απάτητες χαράδρες, τα λευκά στίγματα της νύχτας υποθάλπει, τον θεό καλεί και πάλι στο σπίτι, για να ξανάρθει η άνοιξη στους ανθρώπους, να ανθίσουνε και πάλι οι άνεμοι του θέρους που χάθηκαν μέσα στην νύχτα του ατέλειωτου χειμώνα.
Στην Δημοτική Βιβλιοθήκη
Δάφνης θα βρείτε τα άπαντα του Τάσου Λειβαδίτη, γνωρίστε την ποίησή του και
αφεθείτε στη τρυφερή εξομολόγησή του, ανακαλύπτοντας
την εύθραυστη φυσιογνωμία του μεγάλου
ποιητή μας.
Εκ μέρους της Δημοτικής Βιβλιοθήκης Δάφνης
Αργύρης Καραβούλιας
Συγγραφέας - Δημοσιογράφος